Dance and Showband The Rascals.
In 1932 werd de Dance and Showband The Rascals opgericht. De band speelde vooral de
destijds bekende jazznummers zoals Tiger Rag, Somebody stole my gal en andere
klassiekers. De band bestond uit 12 musici . Te weten: Freddy Koen, Jo Halekor, Max de
Liver, Sally Frank, Joop Suuring, Karel van Dijk, Bob Suermondt, Coen Bercy, Cor Volmer,
John Lodema, Piet Cornelissen. Deze allen onder leiding van Ger de Roos.
Op 16 januari 1934 verleende de band medewerking aan een propaganda avond van de S.
A. Rudelsheimstichting in Hilversum. Deze benefietavond had tot doel om de stichting het
nodige geld te verschaffen voor een uitbreiding. Deze stichting beheerde een tehuis voor
zwak begaafde kinderen. In de oorlog werd het gebouw onherstelbaar getroffen. De
schilder Carel Willink schilderde in 1946 de ruines van het verwoeste gebouw in Hilversum.
Ook in 1934 optredens in Hotel Jans, Hof van Holland.
Hoogtepunt in 1934 was een optreden voor de VARA radio op 2 juni. Het orkest werd
uitgebreid met ondermeer Simon Lansdorp tenor sax, Benny de Gooyer alt sax, Toon
Dubois guitaar en Henk Lowey trompet. Een vast engagement kreeg de band in het
Kegelhuis over het spoor in Hilversum.
Dat de Rascals zeer veelzijdig waren blijkt uit de vele
formaties. Bijvoorbeeld een 5 mans formatie die zich
de Rhythm Emperors noemden. Een gelegenheids trio
met Leo Abas viool, Fred Goldstein drums en Ger de
Roos piano.
Een accordeonensemble met optredens op bruiloften en partijen. Zelfs Annie de Reuver
als “Kanarie”. Annie verleende haar medewerking aan de band. In die tijd waren The
Ramblers razend populair. De jongens van de Rascals hadden grote bewondering voor
The Ramblers. Uit een interview met Gabri de Wagt vertelt Ger de Roos het volgende:
Ik was nog zeer jong en het was een heel erge crisis. De Ramblers speelden in die
dagen in Hotel Hamdorff in Laren. Wij hadden toch geen geld om in die vrij dure
zomertuin van Hamdorff een biertje te gaan drinken. Dus wat deden wij ? Wij
gingen achter de muur staan op de Nieuwe Weg in Laren en daar konden we noot
voor noot horen wat de Ramblers speelden.
Wij stonden dan uren te luisteren. Een vast clubje enthousiastelingen die geen van
allen geld hadden maar het wel leuk vonden om die goeie muziek uit die dagen te
beluisteren. Dat was het eerste contact dat ik met de Ramblers had
